Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł w sprawie obniżonej stawce VAT

W dniu 7 marca 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał orzeczenie w sprawie C-390/15 na skutek pytania prejudycjalnego Polskiego Trybunału Konstytucyjnego w przedmiocie wyłączenia publikacji cyfrowych dostarczanych drogą elektroniczną ze stosowania obniżonej stawki VAT.

Trybunał Konstytucyjny, do którego zwrócił się z wnioskiem Rzecznik Praw Obywatelskich, ma wątpliwości co do ważności zróżnicowanego opodatkowania. Zwrócił się on do TSUE z pytaniem, czy jest ono zgodne z zasadą równego traktowania.

TSUE stwierdził, że w zakresie, w jakim dyrektywa VAT skutkuje wyłączeniem stosowania obniżonej stawki VAT do dostawy książek cyfrowych, podczas gdy takie stosowanie jest dopuszczone dla dostawy książek cyfrowych na wszystkich nośnikach fizycznych, przepisy tej dyrektywy należy uważać za ustanawiające odmienne traktowanie dwóch podobnych sytuacji w świetle zamierzonego przez prawodawcę Unii celu wspierania czytelnictwa, jeżeli prawodawca dopuścił stosowanie obniżonej stawki VAT w odniesieniu do niektórych rodzajów książek.

Wyłączając bowiem stosowanie obniżonej stawki VAT do usług świadczonych drogą elektroniczną, prawodawca Unii eliminuje konieczność analizy przez podatników i krajowe organy podatkowe każdego rodzaju tych usług, czy należy on jednak do jednej z kategorii usług mogących podlegać takiej stawce na mocy dyrektywy VAT. W konsekwencji taki przepis należy uważać za przydatny do realizacji celu, jakiemu służy szczególny system VAT mający zastosowanie do handlu elektronicznego. Ponadto uznanie, że państwa członkowskie dysponują możliwością stosowania obniżonej stawki VAT do dostawy książek cyfrowych drogą elektroniczną zagrażałoby spójności całości środka zamierzonego przez prawodawcę Unii, polegającego na wyłączeniu wszystkich usług elektronicznych z możliwości stosowania obniżonej stawki VAT.

Dyrektywa 2006/112 przewiduje stosowanie takiej stawki do „dostarczania książek na wszystkich nośnikach fizycznych, również w formie wypożyczeń w bibliotekach (łącznie z broszurami, ulotkami i podobnymi materiałami drukowanymi, albumami, książeczkami obrazkowymi, do rysowania lub kolorowania dla dzieci, nutami drukowanymi lub w postaci rękopisu, mapami, mapami hydrograficznymi lub podobnymi), dzienników i periodyków, z wyłączeniem materiałów, które w całości lub w przeważającej mierze służą celom reklamowym”. Natomiast projekt dyrektywy odnosił się do „dostarczania książek, również w formie wypożyczeń w bibliotekach (łącznie z broszurami, ulotkami i podobnymi materiałami drukowanymi, albumami, książeczkami obrazkowymi, do rysowania lub kolorowania dla dzieci, nutami drukowanymi lub w postaci rękopisu, mapami, mapami hydrograficznymi lub podobnymi), jak również książek audio, płyt CD, CD-ROM-ów lub jakichkolwiek podobnych nośników fizycznych, które powtarzają głównie te same informacje, jakie zawarte są w książkach drukowanych, dzienników i periodyków, z wyłączeniem materiałów, które w całości lub w przeważającej mierze służą celom reklamowym”. Trybunał wywnioskował z tego, że ów przepis dyrektywy nie jest nieważny.