TSUE: Osoby bezrobotne są uprawnione do świadczeń rodzinnych

W dniu 7 lutego 2019r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok stwierdzający, że zgodnie z prawem UE nie jest konieczne, aby osoba prowadziła aktywność jako osoba zatrudniona w państwie członkowskim w celu uzyskania świadczeń rodzinnych w odniesieniu do jego dzieci mieszkających w innym państwie członkowskim.

Pan Bogatu prowadził aktywność jako osoba zatrudniona w Irlandii w latach 2003-2009. Po utracie pracy w 2009r. Otrzymał składkowe świadczenie dla bezrobotnych, a następnie nieskładkowe świadczenie dla bezrobotnych (kwiecień 2010r. – styczeń 2013r.), A także zasiłek chorobowy.

Władze irlandzkie poinformowały Pana Bogatu o swojej decyzji o zatwierdzeniu wniosku o świadczenia rodzinne, z wyjątkiem okresu od kwietnia 2010r. do stycznia 2013r. Odmowa ta opierała się na fakcie, że w tym okresie skarżący nie spełniał żadnego z wymaganych warunków w celu uzyskania prawa do świadczeń rodzinnych dla swoich dzieci mieszkających w Rumunii, ponieważ nie prowadził on aktywności jako osoba zatrudniona w Irlandii ani nie pobierał tam świadczeń składkowych. Pan Bogatu zaskarżył tę decyzję, wskazując, że władze irlandzkie oparły się na błędnej interpretacji prawa UE.

Irlandzki Sąd Najwyższy zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy rozporządzenie w sprawie koordynacji systemów opieki społecznej należy interpretować w ten sposób, że osoba, której dzieci mieszkają w innym państwie członkowskim, kwalifikuje się do otrzymania świadczeń rodzinnych w państwie członkowskim w którym osoba ta mieszka, musi prowadzić aktywność jako osoba zatrudniona w tym ostatnim państwie członkowskim lub musi otrzymywać świadczenia pieniężne z tego państwa członkowskiego z powodu lub w wyniku takiej aktywności.

Trybunał stwierdza, że rozporządzenie stanowi, że dana osoba ma prawo do świadczeń rodzinnych zgodnie z ustawodawstwem właściwego państwa członkowskiego, również dla członków ich rodzin przebywających w innym państwie członkowskim, tak jak gdyby zamieszkiwali w byłym państwie członkowskim. Dlatego nie wymaga, aby ktoś miał określony status, w szczególności osoby zatrudnionej, aby być uprawnionym do otrzymywania świadczeń rodzinnych. Ponadto, Trybunał stwierdza, że z kontekstu i celu rozporządzenia wynika, że świadczenia rodzinne na dzieci mieszkające w innym państwie członkowskim mogą być płatne w wielu podstawach, a nie wyłącznie na podstawie aktywności jako osoba zatrudniona.

Według danych Ministerstwa Opieki Społecznej i Pracy Republiki Litewskiej, system pomocy państwa dla rodzin i dzieci składa się z dwóch głównych elementów: świadczeń wypłacanych niezależnie od dobrobytu i dochodu rodziny, a także wsparcia dla ubogich mieszkańców po ocenie ich dochodów. W przypadkach, gdy rodzice dziecka pracują lub mieszkają w różnych państwach członkowskich UE, prawo do świadczeń ustala się zgodnie z rozporządzeniami UE.